Tokiaanse Taferelen

De man in het gele hesje schreeuwt dat we achter de gele lijn moesten blijven terwijl er een compleet lege metro door het station dendert. "Buiten service" staat er in grote oranje letters op de voorkant. Collectief hoofdschuddend wachten de Chilenen op de volgende overvolle metro waarvan de deuren wel opengaan. Weer persen twee of drie mensen zich de metro in terwijl er ook nog mensen uit proberen te komen. Ondertussen stopt metro nummer 7 voor m'n neus, die ook te vol zit om er nog bij in te komen. Dit is al de derde keer vandaag dat ik de metro neem. De eerste keer was vanochtend vroeg, net na spitsuur. Dat was wel te doen. De tweede keer was om naar de uni te gaan, waar ik erachter kwam dat ik geen les had, waarna ik weer naar huis ging voor m'n dagelijkse middagdutje. En nu sta ik hier weer... In Santiago betaal je vooraf, dus ik wil ook niet weggaan terwijl ik meer dan €1 heb betaald! Bovendien gaan we in de klas een film kijken waar we een essay over moeten schrijven.

Ondertussen komt overvolle metro nummer 14 voorrijden, waar zich weer een paar mensen inproppen. Onderhand ben ik gegarandeerd al een half uur te laat voor de film en begin ik serieus te overwegen om naar huis te gaan en de leraar een mail te sturen of ze niet een andere manier voor me heeft om de film te kijken. Ik vraag me alleen af in hoeverre de smoes "sorry mevrouw, ik heb mezelf per ongeluk naar Tokio geteleporteerd dus de metro zat te vol" hier geaccepteerd wordt... Ik besluit te kijken tot wanneer het spitsuur hier duurt. Het bordje op het station geeft aan tot 8 uur. Ik lijk wel gek. Ik heb helemaal geen zin om als een sardine neus aan neus te staan met een één of andere Chileense macho. De een na de andere overvolle metro rijdt ondertussen voorbij. Af en toe komt er een compleet lege voorbij, maar die stoppen niet. Hoe vaker de metro stopt, hoe meer medelijden ik krijg met de mensen die met hun gezichten tegen de ramen gedrukt naar hun bestemming gereden worden. Ik besluit nog 10 minuten te wachten en dan naar huis te gaan. Zonde van die €1,15, maar goed. Na 45 minuten te hebben gewacht, loop ik door de poortjes het bovengrondse spitsuur weer in. Eenmaal thuis besluit ik op het Chileense equivalent van Marktplaats een goedkope fiets te zoeken.